Σπονδυλοπλαστική για οστεοπορωτικά κατάγματα

Τα σπονδυλικά κατάγματα λόγω οστεοπόρωσης είναι συχνά, δεν εντοπίζονται εύκολα και συνοδεύονται από σημαντική νοσηρότητα και αύξηση της θνησιμότητας. Η αλαζονεία που κατατρέχει την άσκηση της ιατρικής σήμερα καταδικάζει τους ασθενείς σε χρόνιο αναπηρικό πόνο και μειώνει το προσδόκιμο της ζωής τους.

Η σπονδυλοπλαστική είναι μια ελάχιστης επεμβατικότητας χειρουργική τεχνική. Γίνεται αναίμακτα με διαδερμική προσπέλαση του σπονδυλικού κατάγματος και με τοπική αναισθησία. Προσφέρει:

• σταθεροποίηση των επώδυνων καταγμάτων σε ποσοστό > 90%

• πρόληψη της καθίζησης και της παραμόρφωσης της σπονδυλικής στήλης

• γρήγορη ανάρρωση και αποθεραπεία

• ταχεία επάνοδο του ασθενή στις καθημερινές του δραστηριότητες

Περίπτωση 1:

Γυναίκα 78 ετών. Τα τελευταία 15 χρόνια έχει δοκιμάσει όλα τα αντιοστεοπορωτικά φάρμακα. Εδώ και 2 χρόνια έκανε καθημερινές ενέσεις παραθορμόνης. Παρόλα αυτά συνεχίζει να παθαίνει κατάγματα και να υποφέρει.

Η μαγνητική τομογραφία αναδεικνύει την ψευδάρθρωση στους Θ10 και Θ11 σπονδύλους.

Με σπονδυλοπλαστική και στους δύο σπονδύλους απαλλάχθηκε από τον πόνο.

Περίπτωση 2:

Γυναίκα 78 ετών με χρόνια προβλήματα στη σπονδυλική της στήλη, παραπονείτε για έντονο πόνο στη μέση και την πλάτη που επιδεινώθηκε σταδιακά μετά από χαμηλής ενέργειας πτώση στη λαϊκή. Ο γιατρός που απευθύνεται, με ακτινογραφία και σπινθηρογράφημα, βρίσκει το οστεοπορωτικό κάταγμα του Ο2 σπονδύλου αλλά αποφαίνεται ότι δεν υπάρχει θεραπεία. 6 εβομάδες μετά με νέα ακτινογραφία διαπιστώνεται καθίζηση του κατάγματος και σημαντική τοπική κύφωση. Η οικογένεια αναζήτησε άλλο γιατρό στο OrthoSpine γιατί η ασθενής είναι καθηλωμένη στο κρεβάτι και δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί.

Μετά από πλήρη απεικονιστικό έλεγχο με αξονική και μαγνητική τομογραφία διαπιστώθηκε οστεονέκρωση του Ο2 σπονδύλου (Kumell disease) και σπονδυλική αστάθεια. Προτάθηκε σπονδυλοδεσία με σπονδυλοπλαστική. Η οικογένεια της ασθενούς δεν δέχθηκε τη μεγάλη επέμβαση. Έγινε μόνο σπονδυλοπλαστική στον Ο2 σπόνδυλο.

Η ασθενής βελτιώθηκε μερικώς αλλά όχι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Προτάθηκε διαδερμική σπονδυλοδεσία για σταθεροποίηση της αστάθειας Ο1 - Ο2.