Ημερομηνία δημοσίευσης: Nov 10, 2012 1:13:15 PM
Επισκληρίδιος ένεση για αναλγησία στην οξεία φάση της ισχιαλγίας: όταν ο πόνος είναι έντονος και ο ασθενής δεν μπορεί να τον αντέξει ακόμα κι όταν παίρνει ισχυρά παυσίπονα υπάρχει τρόπος να ανακουφιστεί. Με μια απλή, ακίνδυνη και ανώδυνη ιατρική πράξη γίνεται έγχυση τοπικού αναισθητικού με ή χωρίς κορτιζόνη στην περιοχή που βρίσκεται το ερεθισμένο νεύρο και ο πόνος σταματά. Αυτό μπορεί να διαρκέσει άλλοτε άλλο χρόνο, διαφορετικό για κάθε ασθενή που κυμαίνεται από μέρες έως μήνες. Το ανώδυνο όμως διάστημα που επιτυγχάνεται μπορεί να το εκμεταλλευθεί ο ασθενής με τον φυσικοθεραπευτή του για να εφαρμόσουν ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα αποκατάστασης. Η ένεση μπορεί να επαναληφθεί μετά από 10 ημέρες και μέχρι τρεις φορές αναλόγως την ανταπόκριση. Αυτός είναι ο σύγχρονος τρόπος αντιμετώπισης των οξέων επώδυνων ριζιτικών συνδρομών (ισχιαλγία, μηραλγία, ωμοβραχιόνια νευραλγία)
Η μέθοδος της επισκηριδίου ένεσης είναι ευρύτερα γνωστή ως μέθοδος αναισθησίας κατά τη διάρκεια του τοκετού. Χρησιμοποιείται από παλιά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και για την ανακούφιση ασθενών με οσφυαλγία και ισχιαλγία, μόνο που στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται διαφορετικές ποσότητες φαρμάκων. Η κλασική επισκληρίδιος έχει το μειονέκτημα ότι γίνεται τυφλά, χωρίς ακτινολογική καθοδήγηση και τα φάρμακα εγχύονται στο πίσω μέρος του επισκληριδίου χώρου μακριά από την ερεθισμένη περιοχή. Γι΄αυτό και η άμεση αποτελεσματικότητα είναι περίπου 40%. Το ίδιο περίπου ή και λιγότερο αποτελεσματική είναι η έγχυση φαρμάκων από το χίασμα του ιερού οστού στην περιοχή του κόκκυγα (caudal injection).Σήμερα έχουμε την τεχνολογία που μας επιτρέπει να κάνουμε στοχευμένες εγχύσεις στην περιοχή του προβλήματος. Αυτό προϋποθέτει ότι έχει προηγηθεί κλινική εξέταση και απεικονιστικός έλεγχος του ασθενή από εξειδικευμένο κλινικό γιατρό που είναι σε θέση να αξιολογήσει και να ερμηνεύσει τα κλινικά και απεικονειστικά ευρήματα. Ο ειδικός χειρουργός σπονδυλικής στήλης θα εκτελέσει ο ίδιος την εκλεκτική επισκληρίδιο ένεση ή θα παραπέμψει τον ασθενή σε ειδικό επεμβατικό ακτινολόγο υποδεικνύοντας του την ακριβή περιοχή που θα γίνει η έγχυση. Σε καμία περίπτωση, κατά τη γνώμη του γράφοντος, δεν πρέπει μη κλινικοί γιατροί όπως ακτινολόγοι και αναισθησιολόγοι να αναλαμβάνουν τη διενέργεια από μόνοι τους τέτοιων ιατρικών πράξεων γιατί η εκπαίδευσή τους, το mentality και η έλλειψη κλινικής επαφής με τον ασθενή δεν τους το επιτρέπουν.