Μικροδισκεκτομή για κήλη οσφυϊκού μεσοσπονδύλιου δίσκου

Η εγχείρηση για κήλη του οσφυϊκού μεσοσπονδύλιου δίσκου είναι η πιο συχνή εγχείρηση που γίνεται στη σπονδυλική στήλη και λέγεται δισκεκτομή. Ο σκοπός αυτής της εγχείρησης είναι μόνο η αποσυμπίεση της νευρικής ρίζας (του νεύρου) που πιέζεται από την κήλη και η ανακούφιση από τον πόνο στο πόδι. Η εγχείρηση γίνεται όταν υπάρχει συνεχής πόνος στο πόδι (ισχιαλγία ή μηραλγία) για τουλάχιστον 6 εβδομάδες ή και νωρίτερα εάν υπάρχει παράλυση (πλήρης αναστολή της λειτουργίας του νεύρου). Η δισκεκτομή δεν πρέπει να γίνεται ποτέ προληπτικά ("για να μην παραλύσεις") και ποτέ όταν υπάρχει μόνο πόνος στη μέση (οσφυαλγία) χωρίς πόνο στο πόδι.

Οι πρώτες εγχειρήσεις για αντιμετώπιση της συμπτωματικής κήλης του μεσοσπονδύλιου δίσκου άρχισαν να γίνονται πριν από 80 περίπου χρόνια (Mixter WJ, Barr JS: Rupture of the intervertebral disc with involvement of the spinal canal. N Engl J Med 211: 210-215, 1934) και τη δεκαετία του 70 άρχισαν να χρησιμοποιούνται και να εξελίσσονται μέσα, για τη μεγέθυνση του χειρουργικού πεδίου (μεγεθυντικά γυαλιά και χειρουργικά μικροσκόπια). Από τότε άρχισε και η διάκριση της ανοικτής δισκεκτομής χωρίς μικροσκόπιο και της μικροδισκεκτομής.

Η μικροδισκεκτομή δεν είναι λιγότερη ή μικρότερη εγχείρηση αλλά εγχείρηση με επαρκή φωτισμό και μεγεθυμένο χειρουργικό πεδίο. Γίνεται από εκπαιδευμένους ορθοπαιδικούς και νευροχειρουργούς. Κατηγοριοποιείται στις βαριές χειρουργικές επεμβάσεις από τις ασφαλιστικές εταιρίες.

Κλινική περίπτωση

Άνδρας 49 ετών, υπάλληλος γραφείου παρουσιάζει αιφνιδίως πόνο στο αριστερό σκέλος, μετά από μια περίοδο ενοχλήσεων στη μέση. Ο πόνος ξεκινάει από το γλουτό και καταλήγει στην πτέρνα. Είναι οξύς, σαν κάψιμο και δεν περνάει με τα συνήθη παυσίπονα. Βελτιώνεται λίγο όταν παραμείνει στην εμβρυϊκή θέση.

Η κατάσταση βελτιώνεται σταδιακά μετά από αγωγή με κορτιζόνη και ο ασθενής επιστρέφει στην εργασία του μετά από δέκα ημέρες. Στο Orthospine έρχεται ένα μήνα μετά την έναρξη των συμπτωμάτων γιατί έκανε μαγνητική τομογραφία και του συνέστησαν να χειρουργηθεί επειγόντως.

Στην παρούσα κατάσταση ο ασθενής δεν έχει πόνο ηρεμίας στο πόδι, δεν έχει οσφυαλγία και εργάζεται 8 ώρες καθιστός. Αισθάνεται το πόδι του "βαρύ". Κοιμάται καλά με ένα μαξιλάρι κάτω από τα πόδια. Δεν μπορεί να σταθεί όρθιος περισσότερο από 10 λεπτά γιατί νιώθει ένα ενοχλητικό μούδιασμα και δεν μπορεί να περπατήσει περισσότερο από 200 μέτρα. Το αντανακλαστικό του αχίλλειου δεν παράγεται και δεν μπορεί να σηκώσει την πτέρνα του αριστερού ποδιού με μονοποδική στήριξη λόγω αδυναμίας του γαστροκνήμιου μυός. Έχει υπαισθησία στο έξω χείλος του ποδιού και SLR στις 30 μοίρες. Τα ευρήματα της μαγνητικής τομογραφίας συμφωνούν με την κλινική διάγνωση της οσφυϊκής Ι1 ριζίτιδας αριστερά. Επιπλέον φαίνεται ότι η αιτία είναι η έξοδος δισκικού υλικού στον επισκληρίδιο χώρο (απολυματοποιημένη κήλη του Ο5Ι1 μεσοσπονδύλιου δίσκου).

Ο τύπος αυτός της κήλης δίσκου (sequestered disc) αν και προκαλεί αρχικά έντονα συμπτώματα, λόγω κυρίως της χημικής φλεγμονής της νευρικής ρίζας, έχει καλή πρόγνωση. Ο ασθενής δηλαδή, γίνεται καλά μετά από καιρό χωρίς εγχείρηση γιατί ο οργανισμός "καθαρίζει" τον ελεύθερο δίσκο. Έτσι στον ασθενή μας προτάθηκε να περιμένει άλλο ένα μήνα χωρίς εγχείρηση. Δόθηκε πρόγραμμα ασκήσεων για αποκατάσταση της μυικής ισχύος του γαστροκνήμιου. Τον καθυσηχάσαμε ότι δεν πρόκειται να παραλύσει. Εάν η βελτίωση μετά από ένα μήνα δεν ήταν ικανοποιητική θα έκανε εγχείρηση.

Ένα μήνα μετά και 2 μήνες από την έναρξη των συμπτωμάτων, ο ασθενής αποφάσισε να χειρουργηθεί γιατί η βελτίωση ήταν μικρή. Υποβλήθηκε σε μικροδισκεκτομή για αφαίρεση του ελεύθερου δίσκου και αποσυμπίεση της νευρικής ρίζας. Η εγχείρηση έγινε με γενική αναισθησία και ο ασθενής παρέμεινε ένα βράδυ στο νοσοκομείο (νοσηλεία μιας ημέρας). Το κόστος το κάλυψε πλήρως ο ασφαλιστικός του οργανισμός. Εξήλθε περιπατητικός με μια απλή ελαστική ζώνη οσφύος και οδηγίες να αποφεύγει το σκύψιμο και τα μεγάλα βάρη για δύο μήνες.

Επέστρεψε στην εργασία του 15 ημέρες μετά την εγχείρηση. Ένα μήνα μετά την εγχείρηση ήταν ασυμπτωματικός, η μυική ισχύς του γαστροκνήμιου βελτιώθηκε σημαντικά και συνεστήθη πρόγραμμα βάδισης για αποκατάσταση. Τρεις μήνες μετά την εγχείρηση επέστρεψε πλήρως στις δραστηριότητές του χωρίς περιορισμούς.

Η εγχείρηση επιτάχυνε τη φυσική ιστορία της νόσου. Ο ασθενής δηλαδή έγινε πιο γρήγορα καλά !!